CERKAK ( 29 )
LEGAN GOLEK MOMONGAN
Byuh-byuh, nek ngene carane njur kapan deadline-ku
rampung? Tugas kantor sing kudune dina iki beres malah ambyar kabeh,”
panggrundele Andi jroing batin. “Yen ora nganggo nganalisis mono bisa
rada cepet. Lha iki garapan sing nganggo petungan njlimet je.”
Kawit esuk ana wae golongan 45 sing nyelani dheweke. Golongan 45 iku paraban kanggo sawatara pegawe ing kantore. Yakuwi karyawan kang wis ora duwe wektu maneh kanggo nyinaoni teknologi sing saya maju. Yuswane golongan 45 iki watara 47 munggah, nanging umume bingung nggunakake komputer.
Kawit esuk ana wae golongan 45 sing nyelani dheweke. Golongan 45 iku paraban kanggo sawatara pegawe ing kantore. Yakuwi karyawan kang wis ora duwe wektu maneh kanggo nyinaoni teknologi sing saya maju. Yuswane golongan 45 iki watara 47 munggah, nanging umume bingung nggunakake komputer.
Bisane mung nganggo mesin ketik kang suwarane bisa keprungu ing ruwang
liyane. Kamangka kabeh gaweyan ing kantore kudu ditandangi mawa
komputer, mengkono aturan anyar kang dicakake ing kantore Andi wiwit
telung wulan iki. Lan sasuwene aturan kuwi dicakake dheweke asring
nandangi pegaweyane kanca kantore sing durung bisa ngoprasekake
komputer.
Jan-jane mono para
pegawe golongan 45 mau wis padha nyekel laptop, sebab pancen mengkono
aturan sing ditrapake ing kantore. Sadurunge dicekeli laptop, kabeh wis
digladhi nggunakake sawernaning program kang magepokan karo pakaryane.
Ning ya kuwi, ana wae alesan kanggo mbolos gladhen. Sing methuk anake
lah, sambatan ing tangga, mangsak, lan maneka warna alesan liyane. Ya
mung alesan supaya ora nekani gladhi. Wong jane jaduale gladhen wis
diumumake sewulan kepungkur amrih kabeh siyaga melu. Ee jebul ya padha
wae.
Lha saiki, tekan wayahe akeh
gaweyan ana wae kancane sing nyela-nyela njaluk tulung. Kaya esuk kuwi
nalika Andi lagi ngalisis lapuran ujug-ujug Bu Darmi, sing klebu
golongan 45, njaluk tulung kon ngeprint-ke.
“Mung ngeprint sepuluh lembar ae kok Pak. Rak ya mung nyela wektu njenengan sedhela ta?” ngono ngendikane Bu Darmi.
Andi kang rumangsa luwih nom mung mesem karo menyat ngetutake Bu Darmi
tumuju ruwang foto copy. Batine, “Ya nek mung sepuluh menit ora dadi
ngapa.”
Tekane ruwang penggandaan
jebul Pak Yatno lagi ngedit lapuran, banjur ngeprint rong puluh lembar.
Kamangka printer sing bisa digunakake ya mung siji sing arep dienggo
ngeprint lapurane Bu Darmi kuwi. Kepeksa Andi kudu ngenteni sarampunge
Pak Yatno. Gek mangka nganggo ngedit sing butuh wektu rada suwe pisan.
Sepuluh menit lumaku Pak Yatno wis rampung. Paling ora butuh wektu
udakara sepuluh menit maneh kanggo ngedit lan ngeprint kagungane Bu
Darmi. Nanging, ”Pak, aku dak ngedit lan ngeprint dhewe. Dadi aku bisa
sinambi sinau. Piye carane ngeprint, kene dak cathete. Timbang aku
njaluk tulung terus rak malah ngrepoti. Mula ing kalodhangan iki dak
sisan menyelam minum air.”
”Huh,…njaluk tulung kok malah ngrepoti. Mbok ya le menyelam minum air
ki ora saiki. Njenengan ngombe banyu, lha aku? Klelep!” panggrundele
Andi ing batin.
Njenengan kendel ana kono wae, yen caraku luput nembe dikritik
Sok mengkonowa kanthi alon-alon Andi ndhikte Bu Darmi. Saka ngedit,
ngeprint, banjur ngedit lan ngeprint maneh. Mbolan-mbaleni ngarahake lan
nuduhake tandha apa wae kang kudu di klik. Mouse
kang diklik tengen utawa kiwa. Klik kiwa, tandha print preview, mbukak
margins, banjur paper, diklik ukuran kertas jumbuh karo kang
dikarepake, jinising kertas, lan liya-liyane. Mlebu carane ngeprint:
ngeprint kabeh, sakaca, utawa kaca tartamtu. Proses ngedit lan
ngeprintwis kacathet kabeh. Sabanjure saben arep ngedit utawa ngeprint
Bu Darmi sinambi maca cathetan. Sidane kang wiwitane mung ngeprint
sepuluh lembar dadi pirang-pirang lembar.
Ngerti Bu Darmi ngeprint kanthi cathetan pedoman kang wis diandharake,
dheweke pamitan bali saperlu nerusake ayahane kang kandheg. Nanging Bu
Darmi puguh kon ngancani, “Lha aku durung wani yen ngedit lan ngeprint
tanpa ana sing ngancani. Gek-gek salah klik mengko, Pak”
Janewiskawit mau atine Andi getem-getem. Kok ya ndadak nganggo ora wani barang.
“Njenengan kendel neng kono wae, yen caraku luput nembe dikritik. Dadi
amrih bisa mbiji lehku ngedit lan ngeprint njenengan jumeneng ana kono
wae sinambi mirsani,” panyambunge maneh.
Kepeksa Andi ora sida bali menyang mejane. Kanthi usus kang didawakake
Andi semaur, “Nggih Bu, mangga kula kancani.” Batine ngedumel, “Ngene
iki nek dadi wong Jawa, ewuh pakewuh kudu ditrepake ing endi papan lan
urusan. Kepara urusan lan tugasing liyan. Kamangka deadline-ku dhewe
durung dak garap blas.”
Sidane
sepuluh menit kang dadi pangirane Andi kudu dipingake sepuluh menit uga.
Piye maneh, ngadhepi kanca kantor kang saumuran bapak lan ibune pancen
kudu akeh ngalahe. Senadyan gaweyane dhewe durung beres.
Kadhangkala sing wis sepuh lan kalebu golongan 45 yen njaluk tulung
sakepenake dhewe. Ngedit utawa ngeprint kang jare mung sepuluh menit
sidane sejam luwih. Ana maneh sing njaluk tulunge kon ngetikake lapuran
wujud tulisan tangan. Gek ya nganggo tambahan ukara: “Njenengan rak
isih legan, neng ndalem ora ana gaweyan lan tanggungan apa-apa. Lha yen
kaya aku sakanca, gaweyan omah ngembrah nganti ora bisa nyenggol
gaweyan kantor babar blas.”
We
lha, gawe pawadan kok angger wae. Ya pancen ana benere, isih legan,
gaweyan ora kaya kangwisduwe tanggungan. Nanging ya ora ateges mung
kluyuran utawa thenguk-thenguk nganggur. Wong kegiyatan lan gaweyan ing
njaban kantor ki ora mung siji je. Nglatih teater, ngurusi taman baca
masarakat bareng karo kanca kuliyahe biyen, kepara mulang basa Inggris
uga kanggo bocah-bocah ing sakiwa tengene.
“Ah muga-muga aku isih ikhlas dijaluki tulung kaya ngene. Angger ora
kebangeten banget ora dadi apa. Dak anggep amal,” ngono batine Andi.
Nembe wae nemplekake bokong ing kursi kerjane ndadak ana sing celathu,
”Pak, mau Bu Darmi njenengan ajari wiwit ngedit tekan ngeprint ya? Mbok
aku nyuwun tulung diprintke wae. Mung sedhela kok. Gaweyane jenengan
rak ya mung butuh wektu limang menit wis beres ta. Iki flashdisk
lan kertase. Aku dak methuk anakku sik sedhela,” ngendikane Pak Edi
tanpa menehi kalodhangan marang Andi kangwis megap-megap arep protes.
Rasane kepengin misuh sasorane lan saakehe. Nanging bisane mung
nggebrag meja. Mesthi wae nggebrage alon, sebab ora kepenak yen nganti
keprungu ing liyan. Mbok menawa sawijining dina mengko yen anyele wis
muntub-muntub lan ora bisa kabendung, dheweke bakal mbengok sora lan
protes marang wong-wong kang sok ngongkon sageleme udele dhewe kuwi.
Sasuwene iki dheweke isih bisa ngendhaleni emosi. Nanging sapa ngerti
ing sawijining dina mengko bendungan kesabarane jebol? Ah, ning kok ya
kurang tata yen kaya mengkono. Anggep wae kabeh mau gemblengan kesabaran
kanggo dhiri pribadhi. Ajar ngulur usus kang dawa.
Kapethik saking : Majalah Panyebar Semangat.
http://www.panjebarsemangat.co.id
http://www.panjebarsemangat.co.id
Tidak ada komentar:
Posting Komentar